Tien tegen één dat Feetwarmers tradjazz spelen, al is maar het een swingend arrangement van een mars van Sousa. Maar hoe zit het dan met die ene band die geen dixieland speelt? Die band komt uit Het Bildt, u weet wel dat stuk Friesland dat lang geleden Middelzee was en waar de drie Parochies liggen, ooit geleerd op school: Vrouwenparochie, St. Annaparochie en St. Jacobiparochie. Drooggelegd door Hollanders, vandaar dat er een andere taal wordt gesproken: geen Fries maar Bildts. Uit die kontreienkomen de van het tradjazzpatroon afwijkende Feetwarmers met teksten in de moedertaal, zoals in dit “Orten”. Van Jan de Vries, Bildtse Feetwarmer, verscheen de fraaie solo-CD “Sieleroersels”* en zonder dat ik ook maar een stukje tekst gehoord had, wist ik dat dit geen snert was, dit was muzikaal van grote klasse! Intiem gearrangeerd, geen overdaad aan instrumenten. De mooie liedjes zijn zelf geschreven en voor de niet-Friezen onder de lezers van dit blog verstaanbaar, want het Bildts ligt dichter tegen het Nederlands aan dan tegen het Fries. Lees dit stukje uit “Swarte Anne”: “Je hè fan die minsen, der wort over praat. Ferhalen groeie, die gaan over straat. Soa ok in myn dorp, der weunde an ‘e rand ’n frou heel allenig met ‘e naam Sware A. As kines neskierig, strúnden wij om hur huus. ’t Hart in ‘e keel want ’t waar der niet pluus. ’t Huus achterôf onder klimop, in ‘e klauwen fan ’t ferfal, ’t waar niet meer as ’n hok”.